Ik weet dat hij tamelijk jong stierf, in 1968 was hij pas 63 jaar.
Hagenbeek was afkomstig uit Vlaardingen en studeerde in
Leiden.
Samen met zijn vrouw Jeukelina
Ubbens (1911-1978), getrouwd in Bierum, kreeg hij twee kinderen, Hans
(1934) en Anna (1936). Anna is hier in Zwolle geboren.
Hij verhuisde al gauw naar het kapitale pand aan de Eekwal. In de faits divers zij nog vermeld dat je in de jaren dertig kennelijk niet je auto goed kon afsluiten? Toen Hagenbeek z’n auto even onbeheerd voor de deur liet staan, ‘s avonds in het donker, is de auto gestolen. Maar toen werden die dingen nog teruggevonden.
Al met al was hij veertien jaar huisarts in Zwolle en hij is hier ook begraven.
Via Rotterdam (twee jaar bedrijfsarts) en Doorn (weer huisarts) gaat hij naar Den Haag waar hij zijn carrière bekroont als geneeskundig inspecteur voor kinderhygiëne, een baantje in de luwte zou ik denken. Misschien kampte hij reeds met een zwakke gezondheid.
Hij begon zijn loopbaan in Staphorst, in 1931 en daarover heeft hij zijn proefschrift geschreven. En dat moet een interessante dissertatie zijn.
Het Moederschap in Overijssel, luidt de titel van de dissertatie waarop Johann Heinrich in 1936 in Amsterdam promoveert, uitgegeven bij Tulp; de handelseditie kostte 2 gulden negentig cents.
In onderstaand In Memoriam wordt hij geprezen voor zijn niet aflatende ijver om de E.H.B.O. breed ingang te doen vinden
Dit is het bericht waaraan ik dat ontleen:
Oud-huisarts duikt in medisch Staphorst
18-12-2012 10:03 | Eelco Kuiken
Oud-huisarts duikt in medisch Staphorst -
STAPHORST – Oud-huisarts in Staphorst Age van Dalfsen
schreef in het ledenblad van de Staphorster historische vereniging over de
geschiedenis van huisartsen in het Overijsselse dorp vanaf 1800. Foto Eelco
Kuiken
Hij moest er heel wat uren voor in de archieven doorbrengen,
bellen, mailen en verloren gewaande familieverhalen reconstrueren. In het
themanummer ”Van heelmeester tot huisarts” van de Staphorster historische
vereniging bracht oud-huisarts in Staphorst Age van Dalfsen alle huisartsen en
heelmeesters die vanaf 1800 in Staphorst woonden en werkten in beeld.
Al wroetend in de archieven kwam Van Dalfsen (72), die nu in
Zwolle woont, „bijzondere zaken” tegen. Zo bleek dat zijn oude dokterspraktijk
begin vorige eeuw op illegale wijze tot stand was gekomen. „De toenmalige
dokter Jan ten Raa verkocht zijn nering aan een opvolger, maar ging vervolgens
vrolijk door. Het zorgde voor veel commotie en juridische toestanden. Er waren
wel geruchten dat er wat aan de hand was geweest met mijn oude praktijk. Ik besloot
het uit te zoeken. Het gerucht over deze diefstal was eigenlijk de aanleiding
voor mijn onderzoek.”
Van Dalfsen is geïnteresseerd in de geschiedenis, zeker als
het zijn vak betreft. Hij maakte de stamboom van heelmeesters en dokters van
1800 tot heden compleet. Ook keek hij naar de oude panden waar de dokters in
werkten. Zelf heeft hij in de stamboom een prominente plek. Van 1968 tot 1996
was hij arts in Staphorst. Alle artsen staan met een begin- en een eindjaar
vermeld. „Het bijzondere aan het onderzoek is dat je erachter komt hoeveel er
is gebeurd tussen twee schijnbaar onbeduidende jaartallen. Daar gaan hele
mensenlevens achter schuil.”
In 1971 maakte hij de beruchte polio-epidemie in Staphorst
mee. Vijf kinderen stierven. Van Dalfsen stoorde zich enorm aan de
afrekencultuur in de media. „Ik vond de mensen niet minder omdat ze besloten
zich niet te laten vaccineren. Er waren heel veel mensen in Nederland die niet
gevaccineerd waren. In Amsterdam waren het er destijds veel meer dan in
Staphorst. Het had met geloof te maken, maar soms ook met slordigheid. In de
hoofdstad was de bevolkingssamenstelling zeer divers. Het virus greep daardoor
niet om zich heen. In Staphorst kon dat door de homogene
bevolkingssamenstelling wel.”
Goede gezondheidszorg was er amper in het Staphorst van
begin vorige eeuw. Huisarts Koetsier schreef over deze gemeente in 1925 een
schokkend artikel in Tijdschrift voor Geneeskunde. Van Dalfsen kwam het in de
archieven tegen. Het verhaal ging over een dysenterie-epidemie in Staphorst in
de jaren twintig. Dertig doden vielen er toen. Koetsier had het over
„kampongachtige toestanden.” Ook de voorloper van het huidige NRC Handelsblad
pikte het verhaal op. „Wat ik wonderlijk vond, was dat de toenmalige
gemeenteraad van Staphorst veel moeite stak in het aanpakken van deze krant, in
plaats van werk te maken van de onhygiënische toestanden waar de arts over
schreef”, zegt Van Dalfsen.
In de jaren dertig schreef huisarts Hagenbeek een
proefschrift over de verloskunde in de gesloten Staphorster gemeenschap. In de
archieven kwam Van Dalfsen verbijsterende cijfers tegen. De zuigelingensterfte
in Staphorst bedroeg bijna 10 procent. Het gemiddelde in Nederland was toen 5,3
procent.
Zwollenaar Age van Dalfsen had het naar eigen zeggen reuze
naar zijn zin in Staphorst. „Ik heb mij altijd verbaasd over het strenge
geloof. Dat past volgens mij niet bij deze opgewekte mensen. Hun kijk op het
leven past naar mijn idee niet bij hetgeen van de kansel komt. Er lijkt een
contrast te zijn. Dat intrigeert me.”
s
