donderdag 4 april 2019

DE FAMILIE HELDER, DE EERSTE BEWONERS

Naar aanleiding van een aardige, informatieve brief van de kleindochter van Pieter Helder, Elsbeth de Vos - Helder, laat ik hier zien wat ik in het boek over de Venestraat over de familie Helder schreef.
Zij stuurde deze foto mee.


Engbert is de oudste. Hij is het die in 1936 naar Bremen gaat, vermoedelijk naar de familie van zijn moeder, die afkomstig is uit Duitsland en is geboren in Bielefeld.
In zijn latere leven is hij beroepsmilitair geworden (cavalerie) en woonde de rest van zijn leven in Ede. Hij kreeg twee dochters.
Karel is de vader van Elsbeth, op de foto nog een baby. Elsbeth schrijft over hem: "Mijn vader was een hele intelligente man, maar zijn leven is getekend door tbc. Volgens mij heeft, toen hij een jaar of 16 was, heeft hij tbc gekregen en heeft daardoor 11 jaar van zijn leven in sanatoria doorgebracht o.a. in Davos. Daarna moest hij leven met één long, wat hem behoorlijk hinderde in het dagelijks leven.
Hij had arts willen worden, maar de studie was te zwaar. Het werd rechten en uiteindelijk is hij politietrechter geworden aan het eind van zijn werkende leven. Mijn vader is 70 jaar geworden."

Over haar grootvader, Pieter de man op bovenstaande foto dus (1883 - 1966) is zij minder te spreken. Zij was zes toen hij overleed en in haar herinnering was hij een strenge en nogal norse man. De familie was geen familie met een warme familieband. De vrouw is Hermine Elisabeth Frieda Berckenkamp of Berkenkamp. In 1915 zijn zij getrouwd in Bremen.

Over de fabriek is een reeks van foto's te vinden op de website van Hans Smits Zwolle in Beeld, vgl. Zwolle in Beeld - Zwols Bedrijfsleven - Zwolsche Biscuitfabriek v/h E. Helder en Co.
Daar is ook een foto te vinden van de directeur, zou ik denken. Maar het jaartal ontbreekt. Ik schat de jaren vijftig, dus kan hij geen Helder zijn?

De heer Helder kocht als eerste bewoner van de Venestraat het pand dat hij tot dan toe van de Zwolsche Bouwmaatschappij huurde, Veenestraat 2 voor de som van elfduizend en 100 guldens. Dat was in 1919.