HET RAADSEL(TJE) VAN HET TORENTJE.
Het viel Annette Bos (nr. 14) op: er is een torentje te zien
op die oude ansichtkaart, aan het eind van de Venestraat. Dat is er nu niet
meer.
Ik heb het nagegaan en inderdaad op de tekening van
architect Post is een torenspitsachtig dak voorzien op nummer 25. En dat is dus
ook gerealiseerd door projectontwikkelaar-aannemersbedrijf Noorman.
Nu is het een plat dak. Ik heb nog even gedacht dat het
wellicht een relict uit de oorlogstijd was: zo vlakbij het station had de Duitse
bezetter misschien behoefte aan een goede positie voor haar afweergeschut.
Nee, want bij de verbouwvergunning van 1957 voor
aanpassingen ten gunste van het gebruik door “Kinderzorg” was het dak nog
ongerept.
Maar in dezelfde dossiermap zaten ook de stukken voor de
verbouwvergunning in 1974. In de voorwaarden waaronder de vergunning verleend
wordt stelt de gemeente de brandveiligheid centraal.
Niet alleen moeten tussenmuren minstens 7 cm dik zijn maar
ook een aantal vluchtroutes moet worden gecreëerd, onder andere “naar het dak”.
Heel expliciet staat het er niet, maar ik denk dat bij de aanpassingen uit
1974/5 de torenspits ‘geofferd’ is. Niet
om uitgerekend daar een verzamelplaats te maken voor door vuur en rook
opgejaagde gasten van ‘Kinderzorg’, maar in het kader van het geheel aan
aanpassingen ter wille van de brandveiligheid. Ook al omdat er een dakkapelachtige
opbouw aan de achterkant bedacht wordt.
Dus, met zoveel woorden is niet toegestemd in de sloop van
de spits, maar ik denk dat hij toen verdwenen is.
.jpg)
.jpg)
8 maart 2007, die vreemde dakkapellen waren er al eerder (zie foto hierboven) maar de spits is nu echt weg
